نام هگل در ایران، نامی پر‌آوازه است، با این‌حال از زمانی که هگل در ایران شناخته شده است، همانگونه که کارل مارکس تفسیرهای چپ‌گرایانه از او می‌کرد، روشنفکران ایرانی نیز به سمت تفسیرهای کمونیستی از او رفته‌اند. در‌واقع، اندک زمانی است که مترجمین مستقل به فکر ارائۀ ترجمان جدیدی از آثار هگل افتاده‌اند و سعی کرده‌اند تا تفسیری فلسفی و متافیزیکی از هگل را در جامعۀ آکادمیک ایران جا بیندازند. یکی از این افراد، دکتر محمد مهدی اردبیلی است که با ترجمۀ برخی آثار هگل به فارسی و همچنین ترجمۀ کتب شرح و تفسیر استاندارد، اینبار شرح‌های متافیزیکی و نه کمونیستی، در این راه قدم بر داشته است.
داستان کتاب «ما و هگل» اما متفاوت است. این کتاب که به کوشش محمد مهدی اردبیلی به چاپ رسیده است شامل مصاحبه‌ها و مقالاتی از افراد متعدد با محوریت این پرسش است که «نسبت ما و هگل چیست؟». در مصاحبه‌ها، نام افرادی همچون محمد‌رضا بهشتی و سید‌حمید طالب‌زاده، از اساتید برجستۀ فلسفۀ دانشگاه تهران و همچنین نام دیگر پژوهشگران صاحب‌نام فلسفۀ هگل مانند حامد صفاریان، میثم سفید‌خوش و سید‌مسعود حسینی به چشم می‌خورد. این کتاب در چهاربخش تدوین گردیده است؛ بخش اول شامل گفت‌وگوهای اردبیلی با افراد مختلف دربارۀ پرسش ما و هگل است. در بخش دوم سعی می‌شود معنای لفظ «ما» در آینۀ هگل واضح‌تر شود. در بخش سوم مقالاتی قرار گرفته است که تفسیرهای مختلف موجود در ایران از هگل را مورد بررسی قرار می‌دهند و بخش آخر نیز به ابعاد خود پرسش، یعنی «نسبت ما و هگل» می‌پردازد و می‌کوشد تا منظور از این پرسش را مشخص کند. این امر به خوبی نشان می‌دهد که هدف اصلی اردبیلی از جمع‌آوری چنین مجموعه‌ای، آنچنان که خودش بیان داشته است، پاسخ صریح و سر‌راست به پرسش «نسبت ما و هگل چیست؟» نمی‌باشد، بلکه او اولا و اصلا به دنبال این است که این پرسش به عنوان یک پرسش جدی و به‌عنوان یک مسئله و دغدغۀ اصیل مورد توجه قرار گیرد، تا حدی بی تفاوت از اینکه پاسخ چه باشد.